Web Analytics Made Easy - Statcounter

همشهری آنلاین- مسعود پویا: به غیر از فیلم‌های سفیر، روزواقعه و رستاخیز، یک مستند سینمایی به نام «کربلا؛ جغرافیای یک تاریخ» (داریوش یاری ۱۳۹۵) و یک انیمیشن سینمایی هم به اسم «ناسور» (کیانوش دالوند ۱۳۹۴) تولید شده است.

این بخش آشکار ماجرا و فیلم‌هایی است که به‌صورت مستقیم ماجرای کربلا را دستمایه قرار داده‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

جز اینها اما فیلم‌های ایرانی بارها به مضامین عاشورایی ارجاع داده‌اند که سرآمد تمام‌شان تعدادی از فیلم‌های دفاع‌مقدسی دهه‌های ۶۰ و ۷۰ است. پیوند عمیق جامعه ایران با عاشورای حسینی، باعث شده در تعدادی از آثار اجتماعی سینمای ایران هم به آیین‌های عاشورایی و مضامین و آموزه‌های کربلای حسینی ارجاع داده شود که تعداد این فیلم‌ها زیاد است.

ببینید | بخشی جذاب از حضور رضا صادقی در سریال یاغی ببینید | بهاره کیان افشار در یک کمدی متفاوت

این نوشته مروری است کوتاه بر چند فیلمی که در حاشیه و متن‌شان به مضامین عاشورایی و آیین‌های ایام محرم و صفر پرداخته‌اند؛ فیلم‌هایی که تعدادی‌شان اصلا در رده فیلم‌های مذهبی قرار نمی‌گیرند ولی نشانه‌های آشکاری از رویکرد به عاشورای حسینی دارند.

از عاشورا تا دفاع‌ مقدس

رسول ملاقلی‌پور سال‌ها پیش در «پرواز در شب» کوشید تا میان دفاع‌مقدس و کربلای حسینی پیوند برقرار کند؛ جایی که مهدی نریمان، فرمانده گردان کمیل، همچون سقای تشنه لب، می‌کوشد تا برای سربازان تشنه‌اش آب بیاورد و آن فصل معروف رجزخوانی نریمان در دل شب، نوعی استفاده هنرمندانه از ماجرای عاشورای حسینی را نمایان می‌کرد.

این حرکت ملاقلی‌پور، زمینه‌ای شد تا برخی دیگر از سینماگران جبهه و جنگ نیز به پیوند میان دفاع‌مقدس و نهضت امام‌حسین(ع) در آثارشان بپردازند. نمونه مثالی‌اش «مهاجر» ساخته ابراهیم حاتمی‌کیاست که در فصل نهایی شهادت اسد را با تصویر آتش‌زدن خیمه‌ها (به مثابه تمثالی از ماجرای کربلا) پیوند می‌زند.

در نماهای بعد استفاده از صدای سم اسب‌ها، تصویری از یک اسب سفید و نی‌هایی که می‌سوزند، باز قرار است با تأکید فیلمساز چنین کارکردی را داشته باشند. ملاقلی‌پور در ۲فیلم «افق» و «پناهنده» از صحنه‌های عزاداری برای امام‌حسین(ع) فصل‌های جذابی خلق می‌کند که در هر دو به بهترین سکانس‌های فیلم‌ها بدل شده‌اند.

در «شب دهم» جمال شورجه با روایت داستانی در حاشیه جنگ، به واکاوی ماجرای یکی از شب‌های محرم در سال‌های قبل از انقلاب می‌پردازد. عزیز که در شب دهم پس از درگیری میان عزاداران و مأموران ارتش از مهلکه گریخته در سال‌های بعد احساس عذاب وجدان دارد. او برای منصرف‌کردن فرزند نوجوانش از حضور در جنگ، به جبهه می‌رود و در آنجا در پی یک انفجار دچار موج‌گرفتگی و سپس دچار تحول می‌شود.

جلوه‌هایی از باورهای عاشورایی

جدای از سینمای دفاع‌مقدس، جلوه‌های باورهای عاشورایی را می‌توان در فیلم‌هایی چون «به خاطر هانیه» (کیومرث پوراحمد، ۱۳۷۳) «بال‌های سپید» (ناصر و مهدی هاشمی، ۱۳۷۷) «راه‌طی‌شده» (عباس رافعی، ۱۳۸۴) و «مصایب دوشیزه» (مسعود اطیابی، ۱۳۸۵)، «من و زیبا» فریدون حسن‌پور ۱۳۹۱)، «عصر روز دهم» (مجتبی راعی)، «هیهات» (دانش اقباشاوی، روح‌الله حجازی، هادی نائیجی و هادی مقدم‌دوست ۱۳۹۴) و... مشاهده کرد. در میان این فیلم‌ها به خاطر هانیه با بیان تلویحی و پرداخت هنرمندانه‌ای که پوراحمد اتخاذ کرده، نمونه تأثیرگذارتری به‌نظر می‌رسد. نذری که پسر نوجوان با سماجت و با وجود تمام موانعی که بر سر راهش قرار دارد، انجام می‌دهد و با دمام زدن در شب عاشورا تا صبح، شفای هانیه را طلب می‌کند، در واقع تجربه یک مراسم آیینی– مذهبی اهالی جنوب در ایام محرم، به زبان سینماست.

در بال‌های سپید نیز مراسم تعزیه دستمایه قرار گرفته است. منتها پرداخت ضعف تکنیکی مانع از تبلور درست دستمایه شده است. راه‌طی شده  نیز با موضوعی درباره تعزیه، درست مثل  بال‌های سپید  دچار کمبود مصالح داستانی است؛ هر چند به نسبت فیلم بهتری به شمار می‌آید. نشانه‌های آیین‌های عاشورایی را می‌توان در فیلم‌های دیگری نیز جست‌وجو کرد که شاید بهترین‌شان «نیاز» داوودنژاد باشد.

در جایی از فیلم علی نوجوان، وقتی برای گرفتن حق خود پا پیش می‌گذارد و با مخالفت مادرش مواجه می‌شود، جمله‌ای از امام‌حسین(ع) بامضمون ایستادگی در برابر ظالم را نقل می‌کند و در انتهای فیلم که علی فداکارانه از حق‌اش به نفع کسی که از او نیازمندتر است می‌گذرد، او را در یک کارگاه علم‌سازی می‌بینیم که ارجاع هوشمندانه‌ای از سوی فیلمساز است.

به خون‌حسین ع

در فصلی از فیلم «سلطان» (۱۳۷۵) و پس از گفت‌وگوی سلطان و عادل که با حضور ناصر بلبل همراه است وقتی عادل از عاشق شدن سلطان می‌گوید، تصویر قطع می‌شود به نمایی از سلطان با این دیالوگ: «اربعین کیه؟».

سکانس بعدی یکی از مشهورترین فصل‌های سلطان با بازی فریبرز عرب نیاست که کیمیایی در فیلم نوشتش آن را اینگونه روایت کرده است: سلطان با چهره‌ای کبود و متورم، با پیراهن سیاه، همراه با صدای طبل‌ها و سنج‌ها، با نظمی چهارضربی، به کوبش هر ضرب، زنجیر در هوا می‌گردد، با ضرب چهارم و سنج به پشتش فرود می‌آورد. به چشمش خون و اشک دارد. به هیچ جا نگاه نمی‌کند. فولادها و تیغه‌ها با پرنده‌های فلزی دربند چرمی(هیکلی) به شانه و تنی تنومند هوا می‌شکافد. سلطان می‌زند.

سنگینی نگاهی به آهستگی او را به‌خود می‌خواند. نگاهش به سمت سنگینی برمی‌گردد، عادل جوان هم در لباس سیاه زنجیر به پشت می‌کوبد و غم سلطان را می‌پاید. موسیقی آهسته از زیر کوبش طبل‌ها با همان پایه، اما با سازها بیرون می‌آید و بر صحنه می‌ماند. این سکانس کوتاه و گذرا از سلطان به‌عنوان یکی از نشانه‌های حضور مفاهیم عاشورایی در سینمای کیمیایی به یاد آورده می‌شود. قهرمان کلاسیک کیمیایی که از دل سنت آمده و با مذهب پیوند دارد، بی‌آنکه نشانه آشکاری از گرایش‌های مذهبی را بروز دهد، در عزاداری جانانه‌اش انگار زنگار را از روح خسته‌اش می‌زداید.

اما سابقه ارجاع مسعود کیمیایی به ماجرای کربلا به سال‌هایی دورتر از سلطان بازمی‌گردد. در فیلم «داش آکل» (۱۳۵۰) وقتی داش آکل قرار منازعه نهایی‌اش را با کاکا رستم می‌گذارد به کاکا می‌گوید: «قرار ما باشه بعد از تعزیه که امام‌حسین(ع) شاهد من و تو باشه.»

سکانس فینال داش آکل هم با نمایش تعزیه شروع می‌شود. درحالی‌که کاکا رستم و دار و دسته‌اش گوشه‌ای به تماشا نشسته‌اند. بعد از پایان تعزیه و کری‌خواندن کاکا رستم برای داش‌آکل که هنوز به محل قرار نرسیده است، بیشتر به اهمیت انتخاب مکان و رخداد برای دیدار و منازعه نهایی قطب خیر و شر داستان پی می‌بریم. داش آکل از راه می‌رسد و درگیری آغاز می‌شود؛ زیر باران شدید و با موسیقی حماسی و پرحجم و تماشاگرانی که تا چند دقیقه قبلش مخاطبان تعزیه بوده‌اند.

 وقتی کاکا رستم به نامردی به داش‌آکل زخم می‌زند، تم موسیقی تغییر می‌کند و با ضرباهنگ و ملودی نوحه آشنای «سینه‌زنان حرم حسینی»، حال و هوای حاکم بر صحنه را با تاثر عاطفی افزون‌تری همراه می‌کند. اینجاست که سنت و زمینه مذهبی در پیوندی عمیق با قهرمان سنتی کیمیایی، معنایی ژرف‌تر از درگیری دو قطب خیر و شر را به صحنه می‌بخشد. فراموش نکنیم که تم مذهبی افزوده مسعود کیمیایی به داستان داش آکل است و در داستان صادق هدایت، داش آکل گرایشی به مذهب ندارد.

این داش آکل کیمیایی است که قرار دعوای آخرش را در مکانی مذهبی (مقابل شاهچراغ) و بعد از آیینی مذهبی (تعزیه) می‌گذارد. و این داش آکل کیمیایی است که برخلاف داش آکل هدایت، خودکشی نمی‌کند (در داستان هدایت، داش آکل تعمدا به کاکا رستم پشت می‌کند تا مورد هدف تیغش قرار گیرد) که به نامردی از پا در می‌آید و البته کاکا رستم را هم از میان بر می‌دارد. صحنه مشایعت پیکر نیمه‌جان داش آکل هم باز در میزانسن، همراه با نشانه‌های مذهبی، سنتی است.

در «گوزن‌ها» (۱۳۵۴) ارجاع به کربلا و امام‌حسین‌(ع) و آیین‌های مذهبی، عاشورایی در چند صحنه از فیلم نمود دارد و این بار هم بدون تأکید و شعار. یکی از قسم‌های سید در فیلم گوزن‌ها، «به خون حسین(ع)» است. در جایی از فیلم وقتی قدرت به سید نهیب می‌زند که به‌خودش بیاید و گذشته پرشکوهش را به یاد بیاورد به او می‌گوید: «سیدرسول زیر علم یازده تیغه برو ازت هیچی نمی‌خوام». گفتاری که نشان می‌دهد سید در سال‌های گذشته علم‌کش هیئت بوده است. لحن معترض فیلم گوزن‌ها با نشانه‌های مذهبی و سنتی غنا می‌یابد. در صحنه بیرون‌ریختن اسباب و اثاثیه مستأجران توسط صاحبخانه زورگو، یکی از مستأجران (پروین سلیمانی) صاحبخانه را با شمر مقایسه می‌کند. نشانه‌های اینچنینی در گوزن‌ها بسیار است.

کد خبر 699073 منبع: روزنامه همشهری برچسب‌ها امام حسین مسعود کیمیایی عاشورا کارگردانان سینمای ایران بازیگران سینما و تلویزیون ایران سینمای مستند ماه محرم - اربعین سینمای ایران ماه محرم

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: امام حسین مسعود کیمیایی عاشورا کارگردانان سینمای ایران بازیگران سینما و تلویزیون ایران سینمای مستند ماه محرم اربعین سینمای ایران ماه محرم سینمای ایران امام حسین ع دفاع مقدس فیلم ها گوزن ها داش آکل آیین ها سال ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۷۹۵۹۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سلطان آسمان ایران در خطر انقراض/ عکس

به گزارش خبرآنلاین،اگر خوش شانس باشید می‌توانید در ارتفاعات کمتر تصرف شده زاگرس و البرز عقاب طلایی را در حال پرواز ببینید. این گونه هزاران سال است که در سراسر قلمرواش در نیمکره شمالی زمین، موجودی دست‌نیافتنی، اسطوره‌ وار و باشکوه است.

همشهری در خبری نوشتکهم‌اکنون حدود ۱۲۸ گونه جانوری و مهره‌دار کشور در معرض خطر انقراض هستند که برخی وضع خوبی ندارند. در ایران در رده پرندگان، درنای سیبری، بالابان، اردک سرسفید، میش مرغ، عقاب طلایی و اردک مرمری در معرض خطر انقراض هستند. البته عقاب طلایی در مقیاس جهانی و بر اساس نظر کارشناسی IUCN در معرض خطر نیست. اما وضعیت این گونه و همه پرندگان شکاری در ایران تعریف چندانی ندارد.

عقاب طلایی در ایران:

عقاب طلایی گونه‌ای روزگرد است که در زیستگاه‌های کوهستانی ایران زندگی می‌کند و بیشتر به عنوان پرنده‌ای مهاجر شناخته می‌شود و خیلی کم به صورت بومی یا تولیدمثل کننده دیده می‌شود. این گونه شباهت زیادی به عقاب شاهی دارد و از دور وقتی در آسمان به لکه‌ای در حال پرواز می‌ماند، شبیه سارگپه هم می‌تواند باشد.

رژیم غذایی: انواع پستانداران نظیر خرگوش، سنجاب، روباه، سگ، دام سبک، موش، جرد، انواع پرندگان مانند کبک، قرقاول، غاز، حواصیلو ... و انواع خزندگان مانند لاکپشت، مار، مارمولک و...

ویژگی‌های شاخص جسمانی: طول بال آنها بین ۱۸۵ تا ۲۲۰ سانتی متر نرها و ماده‌ها از نظر ظاهری شبیه هم هستند، اما ماده ها بسیار بزرگتر از نرها هستند. وزن ماده بین ۳.۹ تا ۶.۱ کیلوگرم و وزن نر ۳ تا ۴.۴ کیلو گرم است.

مخاطرات: تقریباً تمام تهدیدات عقاب‌های طلایی به طور مستقیم یا غیرمستقیم به فعالیت‌های انسانی مربوط است. از جمله: تغییر زیستگاه، آزار و شکار جوجه‌ها، مسمومیت ناشی از مسمومیت طعمه، برخورد با هواپیما و دکل‌های برق، توسعه شهرنشینی، و جمعیت‌های انسانی، کاهش طعمه.

عقاب های جهان

۶۰ گونه عقاب در دنیا

۴۰ گونه عقاب در آفریقا

۱۱ گونه در ایران (عقاب دریایی دم سفید، عقاب دریایی پالاس، عقاب طلایی، عقاب شاهی، عقاب خادار بزرگ، عقاب خالدار کوچک، عقاب صحرایی، عقاب خاکی، عقاب پرپا، عقاب دوبرادر، عقاب مارخوار)

سرعت متوسط عقاب‌ها: ۶۵ تا ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت

۱۴ تا ۲۸ سال : متوسط عمر

آهو و کل‌وبز: بزرگترین حیواناتی که می‌تواند شکار کند

۲۰۰ هزار برابر: قدرت بینایی بعضی از عقاب‌ها نسبت به انسان (توانایی دیدن خرگوش از فاصله ۳ کیلومتری)

۹۰۰ کیلوگرم: وزن آشیانه بعضی از عقاب‌ها

۱۳ تا ۱۸ سانتی متر: طول چنگال های عقاب طلایی

۱۷۰ تا ۲۵۰ هزار : تعداد تخمینی کل عقاب‌های طلایی منفرد

۶۰ تا ۱۰۰ هزار : تخمین تخمینی جفت‌های زادآور

زیستگاهای جهانی: اوراسیا، آمریکای شمالی و شمال آفریقا

زیستگاه‌های ایرانی: مناطق کوهستانی نواحی شمال و غرب کشور

۲۳۳۲۱۷

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1900321

دیگر خبرها

  • کانون «نگاره و سینمای» دانشگاه آزاد بروجرد گشایش یافت
  • سینما بدون چهره کارگر ایرانی
  • «مست عشق» ، زمانی برای مستی سالن های سینما / روایت مولانا و شمس ، پدیده ای فراتر از اکران
  • سرگذشت غم‌انگیز نخستین زن بازیگر سینمای ایران
  • اولین هنرپیشه زن سینما و یک سرگذشت تلخ پرتکرار
  • (ویدئو) ماجرای خدمتی که عباس کیارستمی در دهه ۷۰ به سینمای ایران کرد چه بود؟
  • فیلم | ماجرای کم شدن لول های تریاک در سریال آینه عبرت | مواد مخدر مصرفی آتقی واقعی بود!
  • آیین پاسداشت استاد سعید امیر سلیمانی هنرمند پیشکسوت سینما و تلویزیون
  • از آمار فروش هفته گذشته چه می‌دانید؟/ پرفروش‌ترین اثر غیرکمدی
  • سلطان آسمان ایران در خطر انقراض/ عکس